وقتي فرد به يك بيماري رنج‌آور هموروئيدي مبتلا مي‌شود، انتخاب درمان بواسير براي او مشكل خواهد شد. زيرا هميشه پزشك چند روش درماني را همراه با معايب و مزاياي آن بر ساير روش‌ها توضيح داده و توصيه مي‌كند. در نهايت بيمار است كه بين گزينه‌هاي ترجيحي پزشك حود انتخاب مي‌كند. وقتي پاي درمان‌هاي سنگين‌تري چون جراحي به ميان مي‌آيد معمولاً فرد در انتخاب خود حساس‌تر مي‌شود. از ميان جراحي‌هاي هموروئيدي انواع ليزري آن از محبوبيت بيشتري در ميان مردم برخوردار است. زيرا انسان‌ها تا جايي كه بتوانند از تيغ برنده جراحي مي‌گريزند. ليزر براي درمان تمامي انواع بواسير مؤثر است.
درمان بواسير با ليزر از چند مزيت بارز برخوردار است كه عبارت است از:
- اين فرآيند براي بيمار بيش از حد دردناك و آزاردهنده نيست؛
- اغلب به بستري نياز ندارد و فرد مي‌تواند در همان روز انجام ليزر از بيمارستان مرخص شود؛
- به دليل نداشتن دود و بخار ناشي از دستگاه بي‌خطر و ايمن است؛
- با امكان انسداد عروق خوني با كمترين ميزان خونريزي حين عمل همراه است؛
- كمترين آسيب را به بافت‌هاي اطراف توده‌ي هموروئيد مي‌رساند و كم‌عارضه است؛
- زخم حاصل از ليزر سريع‌تر بهبود مي‌يابد و نشانه‌ي كمتري از عمل بر جا مي‌گذارد؛
- داراي درصد مؤفقيت بيشتر و عود كمتري است كه البته اين مورد به مهارت پزشك نيز بستگي دارد.
البته ناگفته نماند كه ليزر هم همانند تمامي روش‌هاي درمان بواسير معايبي دارد كه شامل:
- تجهيزات ليزري كه در عمل جراحي استفاده مي‌شود بسيار پر هزينه هستند، بنابراين اين روش درماني ممكن است در بسياري از بيمارستان‌ها و شهرهاي كوچك در دسترس نباشد،
- تيم جراحي و پزشكان ملزم به استفاده از عينك محافظ طي جراحي هستند؛
- آتش‌سوزي دستگاه ليزر با علت ناشناخته طي جراحي ديده شده است؛
- در صورت بروز خونريزي طي ليزر، كنترل آن با اين دستگاه نسبت به ساير روش‌ها پرهزينه‌تر خواهد بود.
جراحي هموروئيد با ليزر نيز به عنوان يك نوع هموروئيدكتومي ليزري شناخته شده است كه كل فرآيند درمان در آن با يك اشعه ليزر انجام مي‌شود. با وجود مزايايي كه اين روش دارد ولي نبايد آن را در رده‌ي اولين خط درماني بواسير قرار داد. اين روش فقط وقتي توصيه خواهد شد كه فرد چاره‌اي جز جراحي نداشته باشد. آن‌گاه بين اعمال جراحي به دليل خطرات و عوارض كمتر، بيشتر توصيه مي‌شود.
درمان هموروئيد يا بواسير با ليزر
انعقاد مادون قرمز (IRC) يك روش غير جراحي كم‌تهاجمي درمان بواسير است كه به سرعت و به طور گسترده به عنوان يك خط درماني مؤثر با استقبال مواجه شد و بر ساير روش‌ها پيشي گرفت. يك روش غير جراحي كم‌تهاجمي درمان هموروئيد است كه به سرعت و به طور گسترده به عنوان يك خط درماني مؤثر با استقبال مواجه شد و بر ساير روش‌ها پيشي گرفت. قابل تحمل بودن، مشكلات و عوارض كمتر ناشي از آن سبب ترجيح آن بر ساير روش‌ها شد. در روش مادون قرمز با استفاده از تماس يك پروب كوچك در ناحيه‌ي بالايي عروق متورم هموروئيد و تاباندن نور مادون قرمز به مدت يك ثانيه، رگ بالايي هموروئيد را منقبض و سپس منعقد مي‌كنند تا خونرساني به هموروئيد قطع شود. در واقع حرارت ناشي از اين نور ناحيه را مي‌سوزاند و خشك مي‌كند. در اين روش همانند مسدود كردن رودخانه‌هايي كه به يك درياچه ختم مي‌شوند مي‌توان منجر به خشك شدن درياچه شد.
روش انعقاد مادون قرمز براي بواسيرهاي كوچك و متوسط و انواع داخلي كه با درد و خونريزي همراه هستند و به درمان‌هاي علامتي پاسخ نمي‌دهند، بسيار كارآمد و مناسب است.
انعقاد مادون قرمز علاوه بر كم‌هزينه بودن، نيازي به بستري شبانه در بيمارستان ندارد و مي‌تواند حتي به صورت سرپايي در مطب پزشك انجام شود. اين روش از اسكلروتراپي مؤثرتر و از روش رابربند زود بازده‌تر است و سريع‌تر نتيجه مي‌دهد. انعقاد مادون قرمز نياز به آمادگي قبل از عمل خاصي ندارد و طي ده دقيقه انجام مي‌شود، اما بسته به شدت آسيب ممكن است نياز به تكرار آن براي پوشش تمام نواحي باشد.
به جز احتمال احساس اجابت مزاج بلافاصله پس از عمل به دليل تحريك كانال مقعد و كمي خونريزي عارضه‌ي ديگري وجود ندارد. استفاده از حمام نشسته آب گرم و مصرف ملين براي نرم شدن مدفوع و راحت‌تر شدن اجابت مزاج به كاهش ناراحتي پس از انعقاد مادون قرمز كمك مي‌كند.
به منظور پيشگيري از بازگشت مجدد هموروئيد در فرد، تغيير در شيوه‌ي زندگي با اضافه كردن فيبر بيشتري به رژيم غذايي، مصرف مايعات فراوان، ورزش روزانه و كاهش وزن اضافي توصيه‌ي مي‌شود.
درمان هموروئيد يا بواسير با روش رابربند
بستن باند لاستيكي يا رابربند يك روش درماني كم تهاجمي هموروئيد است كه با بستن پايه زايده‌ي هموروئيدي و قطع جريان خون باعث از بين رفتن آن مي‌شود. هموروئيد بسته شده با باند لاستيكي طي يك هفته كوچك شده و مي‌افتد. اين درمان فقط براي بواسيرهاي داخلي استفاده مي‌شود. در انواع پيشرفته هموروئيد داخلي كه بافت متورم تا پايين و خارج مقعد كشيده شده است، مناسب نيست. با وجود دردناك بودن روش توسط بسياري از افراد برگزيده مي‌شود زيرا شايد روش‌هاي كم‌دردتر به خوبي آن عمل نكنند. در ۸۰ درصد موارد اين روش كارآمد است و ديگر نياز به اقدامات ديگر و جراحي ندارد.
اگرچه ممكن است عمل جراحي براي برداشتن هموروئيد (هموروئيدكتومي) نتايج بهتري در دراز مدت از روش‌هاي ثابت كننده مانند بستن باند لاستيكي فرآهم كند، اما جراحي هم گران‌تر و هم دوره‌ي نقاهت طولاني‌تري دارد. همچنين فرد در معرض خطر عوارض بيشتري قرار مي‌گيرد.
اين روش براي يك يا دو زايده در مطب به صورت سرپايي و در صورت نياز همراه با بي‌حسي موضعي انجام مي‌شود. براي انجام فرآيند در تعداد بيشتر بايد فرد تحت بيهوشي عمومي قرار گيرد. احساس درد و پري ناحيه‌ي مقعد پس از جاگذاري باندهاي كشي ممكن است كمي ناخوشايند باشد.
بسته به توانايي و مقاومت بدن هر فرد ممكن است، نياز يا عدم نياز به چند روز استراحت پس از آن باشد. اين عمل براي برخي افراد آن‌قدر ساده است كه مي‌توانند بلافاصله به زندگي روزمره و فعاليت عادي خود برگردند. البته بايد از بلند كردن اجسام سنگين بپرهيزند.
درد و خونريزي دو عارضه‌ي طبيعي روش رابربند محسوب مي‌شود به شرطي كه با اين شرايط همراه باشد:
- درد حاصل از باند لاستيكي بيشتر از ۲۴ الي ۴۸ ساعت بطول نكشد و با مصرف استامينوفن ساده يا حمام آب گرم نشسته (به مدت ۱۵ دقيقه) كاهش يابد.
- خونريزي ۷ تا ۱۰ روز بعد از بستن باند لاستيكي هم‌زمان با افتادن زايده‌ي هموروئيدي رخ دهد، حجم خونريزي خفيف باشد و خودبهخود متوقف شود.
عوارض جانبي نادر رابربند شامل:
- ناتواني در دفع ادرار (احتباس ادراري)؛
- عفونت در ناحيه مقعد؛
- درد شديد است كه به روش‌هاي تسكين دردي كه پس از اين روش استفاده مي‌شود، پاسخ نمي دهند. اين حالت بيشتر در مواقعي كه باند به مناطق انتهايي كانال مقعد كه داراي گيرنده‌هاي درد فراوان است ايجاد مي‌شود؛
- خونريزي از مقعد كه براي كاهش خطر آن، توصيه مي‌شود از مصرف آسپرين و ساير داروهاي ضد التهابي غيراستروئيدي (NSAID) به مدت ۴ تا ۵ روز قبل و بعد از بستن باند لاستيكي خودداري شود.
پس از بستن باند لاستيكي پزشك به منظور تداوم درمان به بيمار خود توصيه مي‌كند با مصرف مايعات فراوان و موادغذايي ملين به حركت بهتر روده‌اي و پيشگيري از يبوست كمك كند.
درمان هموروئيد يا بواسير با استاپلر يا هموروئيدوپكسي
هموروئيدوپكسي استاپلر يك روش جراحي مؤثر در انواع هموروئيد پرولاپس و هموروئيدهاي داخلي پيشرفته (كمتر درجه دو و اغلب درجه سه و چهار) است. در اين روش با استفاده از يك دستگاه صتبلرس دايره براي برداشتن بافت‌هاي هموروئيدي و بستن زخم استفاده مي‌كنند. بدون ايجاد برش با مسدود كردن مسير خونرساني به عروق هموروئيدي به صورت منگنه‌اي ابتدا باعث كوچك شدن آن سپس از بين كامل آن مي‌شوند.
هموروئيدكتومي استاپلر به دليل دست‌كاري انساني كمتر نسبت به هموروئيدكتومي معمولي در مدت زمان كوتاه‌تري حدود سي دقيقه انجام مي‌شود و پس از عمل درد كمتري براي بيمار ايجاد مي‌كند. همچنين فرد در زمان كمتري بهبود مي‌يابد. اما خطرات و عوارض احتمالي آن شامل:
-
- خونريزي؛
- عفونت؛
- تنگي مقعد به علت زخم‌هاي ايجاد شده؛
- آسيب ديواره مقعد كه به ندرت اتفاق مي‌افتد؛
- احساس پري و اجابت مزاج تا چند روز پس از جراحي كه به صورت خودبهخود برطرف مي‌شود.
اين روش پرهزينه‌تر ولي مدرن‌تر از روش‌هاي دردناك هموروئيدكتومي سنتي است. البته بيماراني كه با اين روش جراحي شدند با احتمال بيشتري نسبت به روش‌هاي قديمي دوباره بيماري را تجربه كردند و نيازمند جراحي دوم شدند.
براي مؤثر واقع شدن جراحي و بالا رفتن احتمال مؤفقيت آن لازم است تا مراقبت‌هاي بعد از عمل را جدي گرفت. ليست مراقبت‌هاي توصيه‌ي شده شامل:
- مصرف به موقع آنتي‌بيوتيك و مسكن‌ها كه براي پيشگيري از عفونت زخم و كنترل درد تجويز شده‌اند؛
- كمك گرفتن از ديگران هنگام پايين آمدن از تخت و راه رفتن به دليل گيجي و خواب‌آلودگي ناشي از مصرف داروها؛
- استفاده از موادغذايي ملين يا داروهاي ملين با دستور پزشك براي پيشگيري از يبوست؛
- استفاده از پمادهاي موضعي كاهنده‌ي درد با نظر پزشك؛
- نشستن در وان آب گرم به منظور تسكين درد؛
- مراجعه به پزشك در موعد مقرر پيگيري درمان.
در دوره‌ي نقاهت پس از عمل فرد بايد در صورت مشاهده‌ي علايم خطر خود را سريع به يك مركز درماني جهت معاينه برساند كه اين علايم عبارت‌اند از:
- خونريزي مقعدي شديد
- تب بالا
- مشكل در دفع ادرار يا كاهش حجم ادرار
- درد شديد مقعدي
در پايان عود بيماري به ميزان تغييراتي كه فرد در سبك زندگي بعد از عمل خود ايجاد كرده است نيز بستگي دارد. بدون اصلاح رفتارهاي نادرستي كه اين اختلال را به وجود آورند، رهايي از آن حتي با بهترين اعمال جراحي ممكن نخواهد بود. پس به دست آوردن سلامتي علاوه بر پيشرفت علم و تكنولوژي، بدون توجه و خودمراقبتي فرد ميسر نخواهد بود.
روش هاي كم تهاجمي درمان هموروئيد يا بواسير
در صورتي كه هموروئيد فرد در مرحله‌ي خونريزي و درد مداوم قرار داشته باشد، پزشك ترجيح مي‌دهد قبل از اقدام به هر روش تهاجمي درماني ابتدا روش‌هاي غير جراحي را كه كمترين ميزان آسيب و عوارض را براي بيمار خواهند داشت را امتحان كنند. اين درمان‌هاي غير جراحي كم تهاجم معمولاً در مطب پزشك و بدون نياز به بيهوشي عمومي فرد و به صورت سرپايي انجام مي‌شوند. براي بيمار هزينه كمتري نسبت به ساير روش‌هاي جراحي خواهند داشت و البته در بيشتر موارد مؤثر و كارآمد هستند. اين روش‌ها شامل:
بستن باند لاستيكي (رابربند)
پزشك با قرار دادن يك يا دو باند لاستيكي حلقه مانند در اطراف يك توده هموروئيدي و قطع گردش خون آن به از بين رفتن بافت آسيب ديده طي يك هفته كمك مي‌كند. اين روش براي بسياري از مردم مؤثر است.
وجود باندها مي‌تواند براي فرد ناراحت‌كننده باشد و حتي ممكن است پس از دو الي سه روز از استفاده شروع به خونريزي كنند اما به ندرت تشديد مي‌شود. عوارض جانبي جدي اين روش بسيار محدود و بعيد است.
تزريق (اسكلروتراپي)
در روش تزريق پزشك با تزريق يك محلول شيميايي به توده‌ي هموروئيدي ايجاد شده آن را كوچك مي‌كند. درحالي‌كه تزريق مي‌تواند درد و عارضه‌ي كمتري نسبت به روش باند كشي داشته باشد اما ممكن است به اندازه آن مؤثر نباشد.
انعقاد (مادون قرمز، ليزر و يا دو قطبي)
تكنيك‌هاي انعقادي همراه با استفاده از ليزر، نور مادون قرمز يا گرما مي‌توانند باعث تغيير سايز توده بواسيري ايجاد شده شوند به صورتي‌كه توده‌ي برآمده در بواسير داخلي چروك و كوچك شود. همچنين با اين كار به كاهش يا قطع خونريزي آن كمك مي‌كند.
با وجود اينكه روش‌هاي انعقادي عارضه و ناراحتي كمتري براي بيمار نسبت به ساير روش‌هاي غير تهاجمي ايجاد مي‌كند اما، هموروئيد در اين روش مي‌تواند نسبت به روش باند لاستيكي با احتمال بيشتري در آينده عود كند و براي فرد تكرار شود.
در نهايت پزشك زماني تصميم به جراحي بواسير فرد مي‌گيرد كه يا هموروئيد فرد در مرحله‌ي پيشرفته و همراه با ترمبوز باشد يا اينكه به درمان‌هاي غير جراحي مقاوم بوده و پاسخ درماني ايده‌آل را نداده باشد.
يك پزشك معتبر بهترين درمان را با توجه نوع و شدت بيماري هموروئيد فرد انتخاب مي‌كند. بهترين درمان بواسير، درماني است كه علاوه بر ايجاد عوارض جانبي و مشكلات كمتر بعد از بتواند به بهترين شكل ممكن علايم علايم بيماري فرد را از بين ببرد و كمتر عود كند. از طرفي براي بيمار كم‌هزينه و مقرون به صرفه باشد. متأسفانه هيچ‌يك از روش‌هاي درماني تمام شرايط ايده‌آل را با هم ندارند اما پزشك حداقل مي‌تواند با تشخيص صحيح براي اولين بار كارآمدترين روش را براي فرد انتخاب كند و از امتحان كردن روش‌هاي مختلف درماني در فرد بپرهيزد.
درمان بواسير يا هموروئيد با هموروئيدكتومي
هموروئيدكتومي يك عمل جراحي وسيع است كه براي برداشتن هموروئيدهاي داخلي درجه سه و چهار، خارجي وسيع يا انواع تركيبي آن استفاده مي‌شود. اثربخش‌ترين درمان بواسير، هموروئيدكتومي است به شرطي كه فرد عوارض ناگوار احتمالي آن را بپذيرد.
اين جراحي به دو شيوه متفاوت با نام‌هاي باز و بسته انجام مي‌شود. بايد توجه داشت كه هر دو روش هموروئيدكتومي بسته (فرگوسن) و هموروئيدكتومي باز (ميليگان مورگان) به يك اندازه مي‌توانند مؤثر و بي‌خطر باشند اما روش بسته نسبت به روش باز در بلند مدت براي بيمار رضايت‌بخش‌تر خواهد بود. با اين وجود، هر دو روش ممكن است به درد شديد بعد از عمل منجر شوند.
در هموروئيدكتومي بسته پس از برش و خارج كردن بافت هموروئيدي ملتهب ناحيه‌ي بريده شده را بخيه مي‌كنند تا از خونريزي و عفونت احتمالي آن جلوگيري كنند. اغلب در هموروئيدهاي داخلي از شيوه‌ي هموروئيدكتومي بسته استفاده مي‌شود. اين شيوه در ۹۵ درصد موارد مؤفقيت‌آميز خواهد بود.
در هموروئيدكتومي باز نيز با شيوه‌اي ديگر ناحيه‌ي آسيب ديده را برش داده و خارج مي‌كنند، با اين تفاوت كه ديگر محل برش را كامل بخيه نمي‌زنند و اجازه مي‌دهند باز بماند تا خود جوش خورده و بسته شود. البته گاهي اوقات پزشك تشخيص مي‌دهد كه باز ماندن محل برش احتمال عفونت را بالا مي‌برد و با احتمال كمتري خودبهخود مسدود مي‌شود پس ترجيح مي‌دهد محل را بخيه كند و با يك روش تركيبي باز و بسته جراحي خود را به پايان برساند.
به منظور به حداقل رساندن يا جلوگيري از درد پس از هموروئيدكتومي، روش‌هاي تركيبي ديگري نيز ابداع شده است كه با بستن عروق ميزان درد را كاهش مي‌دهد و نياز به مراقبت بعد از عمل كمتري دارد. هموروئيدكتومي به دليل عوارضي كه دارد بيشتر در مواقع بحراني و زماني كه درمان فرد با روش‌هاي كم‌تهاجمي‌تر با شكست رو به رو شده است، پيشنهاد مي‌شود.
جراحي زير بيهوشي عمومي يا بي‌حسي نخاعي فرد در اطاق عمل مجهز توسط پزشكان باتجربه و با كمك انواع ابزار تيز مانند يك چاقوي كوچك جراحي يا قيچي انجام مي‌شود. با اين همه اعمال تهاجمي كه در مقعد فرد انجام مي‌شود طبيعي است كه فرد درد رنج‌آوري را پس از برطرف شدن اثر بيهوشي و بي‌حسي‌هاي موضعي احساس كند. احتباس موقتي ادرار و مدفوع و به دنبال آن عفونت ادراري از عوارض ديگر هموروئيدكتومي است. البته در موارد نادر بي‌اختياري مدفوع يا تنگي دريچه مقعد نيز رويت شده است.
حداقل يك شب بستري در بيمارستان براي مراقبت از فرد تا زمان برگشتن به حالت عادي و بهبود نسبي آن نياز است، مگر اينكه فرد با رضايت خود بخواهد بيمارستان را ترك كند كه در اين صورت بايد پس از به هوش آمدن و برگشتن به حالت طبيعي تا زمان حداقل يك بار دفع ادرار در بيمارستان بماند سپس با داروهاي تجويزي و مراقبت‌هاي توصيه‌ي شده بعد از عمل و هشدار علايم خطر ترخيص گردد. البته به دليل خارج نشدن كامل اثرات مواد بيهوشي فرد از رانندگي تا خانه منع مي‌شود.
جراحي هموروئيد يا بواسير
ترس از جراحي به خصوص در ناحيه مقعد مانع پيگيري درمان بواسير در بسياري از افراد مبتلا است. در گذشته جراحي تنها درمان قطعي هموروئيدهاي وخيم بوده است ولي امروزه با پيشرفت علم روش‌هاي نوين و كم‌دردسرتري كشف شده است كه بدون نياز به بستري در بيمارستان و بيهوشي مي‌تواند با عارضه و تهاجم كمتري به بهبود سريع‌تر فرد كمك كند. انواع ليزردرماني‌ها، كرايو (فريز كردن عروق ملتهب)، اسكلروتراپي (تزريق محلولي) جايگزين خوبي براي روش‌هاي قديمي جراحي باز شده است.
اما با اين حال ممكن است بسته به شدت بيماري پزشك جراحي را نيز تجويز كند. اولين مرحله از درمان بواسير، درمان علامتي آن به صورت كنترل خونريزي به منظور جلوگيري از كم‌خوني فرد است. سپس علت‌يابي هموروئيد و مشاوره در زمينه تغيير در سبك زندگي و عادات غذايي فرد مي‌تواند در پيشگيري از پيشرفت بيماري مؤثر باشد. در صورتي‌كه علت ايجاد اين مشكل يك بيماري زمينه‌اي باشد بايد درمان آن بيماري نيز جزئي از اقدامات درماني قرار گيرد. در مرحله بعدي بايد خود بيماري بسته به شدت آن درمان شود سپس عوارض ايجاد شده مانند بدشكلي ناحيه‌ي مقعد برطرف گردد.
در صورت بي‌تأثير بودن درمان‌هاي ابتدايي و قطع نشدن خونريزي نياز به جراحي وجود دارد. در واقع اقدام به جراحي آخرين مرحله‌ي درمان بيماري هموروئيد است. اگر ساير روش‌هاي درماني هموروئيد مؤفقيت‌آميز نباشند يا هموروئيد فرد آن‌قدر بزرگ باشد كه به درمان‌هاي ديگر پاسخ ندهد، پزشك چاره‌اي جز عمل جراحي بواسير نخواهد داشت. جراحي هموروئيد هميشه نيازمند بستري در يك مركز درماني يا بيمارستان را ندارد و بسته به نوع مي‌تواند به صورت سرپايي نيز انجام شود. انواع روش‌هاي جراحي هموروئيد شامل:
هموروئيدكتومي
هموروئيدكتومي مؤثرترين و كامل‌ترين راه درماني بواسيرهاي شديد است. در هموروئيدكتومي اقدام به برداشتن كامل توده‌ي هموروئيدي مي‌كنند كه با توجه به محل زايده ممكن است به دو روش جراحي باز (ميليگان مورگان) يا بسته (فرگوسن كه اغلب در انواع داخلي استفاده مي‌شود.) انجام شود. عمل جراحي ممكن است با يك بي حسي موضعي همراه با آرام بخش يا با يك بي حسي نخاعي يا بيهوشي عمومي انجام شود. در اين روش معمولاً ناحيه‌ي جراحي پس از عمل دردناك خواهد بود كه با مسكن‌هاي تجويزي پزشك و توصيه‌ي به نشستن در وان يا لگن آب گرم قابل كنترل خواهد بود. از ديگر عوارض احتمالي هموروئيدكتومي اختلال و مشكل شدن دفع ادرار و در نتيجه ابتلا به عفونت ادراري در فرد است.
هموروئيدكتومي استاپلر
در روش هموروئيدكتومي استاپلر يا هموروئيدوپكسي استاپلر همانند يك منگنه جريان خون به بافت‌هاي هموروئيدي را مسدود مي‌كنند. اين روش معمولاً فقط براي بواسيرهاي داخلي استفاده مي‌شود. روش استاپلر نسبت به هموروئيدكتومي باز يا بسته از درد بعد از عمل كمتري همراه است و فرد زودتر از ساير روش‌هاي جراحي سرپا شده و مي‌تواند به زندگي روزمره خود بازگردد.
احتمال عود هموروئيد و بيرون زدن بافت راست‌روده از مقعد فرد در آينده با روش جراحي استپلر بيشتر است. ساير عوارض هموروئيدكتومي استپلر شامل خونريزي، احتباس ادرار و ندرتاً عفونت پس از عمل است.
اسفنگتروتومي داخلي-جانبي
يك روش كمكي است كه معمولاً همراه با هموروئيدكتومي با توجه به شرايط بيمار انجام مي‌شود. در اين روش ديواره‌ي عضله‌ي داخلي دريچه‌ي مقعدي را با برش باز مي‌كنند تا از ميزان فشار وارد بر آن بكاهند. اين روش به كاهش درد بيمار پس از عمل نيز كمك خواهد كرد.
درمان هموروئيد يا بواسير ترمبوزه
يكي از گزينه‌هاي درماني هموروئيد ترمبوزه فرصت دادن به بدن براي جذب آرام لخته طي چند هفته است. در اين مدت حمام آب گرم، پماد و كرم‌هاي كاهنده درد براي التيام فرد توصيه مي‌شود. داروهاي علامتي جديدتر مانند نيفديپين موضعي از مزاياي درماني بيشتري نسبت به داروهاي مصرفي قديمي‌تر مانند پماد ليدوكائين دارد.
اگر چه درمان علامتي غير جراحي مانند ملين و نرم‌كننده‌هاي مدفوع، افزايش فيبر رژيم غذايي، افزايش مصرف مايعات، حمام نشسته‌ي آب گرم و مسكن‌ها در بهبود علايم فرد نقش به سزايي دارد اما گاهي جراحي هموروئيد ترومبوزه تنها را‌ه‌كار است. البته عمل جراحي اورژانسي هموروئيد خارجي ترومبوزه حاد با ميزان عوارض و احتمال عود كمتر و سطح بالايي از رضايت‌بخشي بيمار همراه است.
در روش جراحي سرپايي پس از بي‌حسي موضعي با ايجاد يك برش لخته را فشرده و به صورت كامل تخليه مي‌كنند. اين روش بهتر است در ۷۲ ساعت ابتدايي بروز لخته انجام شود تا مفيد واقع شود. متأسفانه اين روش با وجود سريع و آسان بودن در بيشتر موارد ناكارآمد است و مجدداً دچار لختگي و درد مي‌شود. در يك روش وسيع‌تر به نام هموروئيدكتومي لخته و عروق خوني در هموروئيد، كامل حذف مي‌شود كه طولاني اثرتر و مؤفقيت‌آميزتر است.
مراقبت‌هاي پس از تخليه‌ي هموروئيد ترمبوزه
- پس از تخليه‌ي لخته مي‌توان براي كنترل درد از ايبوبرفن و استامينوفن فاقد كدئين استفاده كرد. زيرا كدئين به دليل خاصيت مخدري خود يبوست‌آور است.
- خونريزي خفيف مقعدي هم‌زمان با عبور مدفوع طي چند هفته‌ي بعد از تخيله طبيعي است. فرد مي‌تواند از گاز استريل بر روي زخم خود براي جلوگيري از ادامه خونريزي استفاده كند. با اين حال خونريزي شديد نياز به پيگيري و مراجعه به پزشك دارد.
- بروز عفونت پس از اين روش غير معمول است. با اين حال، استفاده از پماد آنتي‌بيوتيك به صورت روزانه در هفته‌ي اول بعد از تخليه با نظر پزشك منعي ندارد. در صورت بروز قرمزي، ترشح بدبو و تورم پزشك خود را در جريان قرار دهيد.
- حمام نشسته آب گرم به مدت بيست دقيقه (غوطه‌ور شدن در وان آب گرم) روزانه در طول چند هفته اول پس از عمل تخليه مي‌تواند به رفع احساس ناراحتي و درد فرد كمك كند.
- مصرف روزانه‌ي حداقل ۶ ليوان آب در تسهيل حركات روده‌اي بسيار مفيد است.
- انجام سيگموئيدوسكوپي۶ تا ۱۲ هفته پس از عمل هموروئيد براي پيگيري روند درمان مفيد است.
- از زور زدن هنگام اجابت مزاج بايد جداً خودداري شود.
درمان هموروئيد يا بواسير داخلي
هموروئيد داخلي را مي‌توان با توجه به شدت آسيب و بر حسب درجه‌ي آن به صورت اختصاصي درمان كرد كه شامل:
- بواسير درجه يك با درمان دارويي علامتي و اجتناب از داروهاي ضد التهابي غير استروئيدي (NSAID) و غذاهاي حاوي ادويه و چرب
- درمان ابتدايي بواسير درجه ۲ يا ۳ با روش هاي غير جراحي
- درمان هموروئيد درجه ۳ و ۴ به بهترين وجه ممكن با جراحي هموروئيدكتومي
- درمان بواسير داخلي درجه ۴ با جراحي اورژانسي
روش‌هاي غيرجراحي كارآمد در درمان هموروئيد داخلي كه بيشتر با مسدود كردن جريان خون به هموروئيد با روش‌هاي متفاوت باعث از بين رفتن بافت هموروئيدي مي‌شود شامل:
- روش باند لاستيكي يا رابربند (باند لاستيكي به دور زايده‌ي هموروئيدي پيچيده مي‌شود.)؛
- روش تزريق محلول يا اسكلروتراپي: (محلول حاوي مواد شيمياي منعقدكننده به زايده‌ي هموروئيدي تزريق مي‌شود.)؛
- روش انعقاد مادون قرمز: (نور مادون قرمز به محل هموروئيد تابانده و سوزانده مي‌شود.)؛
- روش انعقاد ليزر: (اشعه‌ي ليزر مسير خونرساني به هموروئيد را مسدود مي‌كند.).
درنهايت آخرين خط درماني هموروئيد داخلي پيشرفته جراحي هموروئيدكتومي به خصوص نوع استاپلر است كه مي‌تواند به صورت قطعي با شكست كمتري فرد را از بيماري هموروئيد داخلي نجات دهد.
درمان بواسير بيرون زده (هموروئيد پرولاپس)
از آنجايي كه دلايل ايجادكننده اين اختلال متفاوت هستند، پيشگيري و درمان نيز بايد با توجه به علت آن انجام شود. پزشك معمولاً درمان‌هاي غير تهاجمي و توصيه‌هاي مشاوره‌اي در زمينه تغيير آداب تغذيه و سبك زندگي را براي بهبود اين نوع بواسير تجويز مي‌كند. با اين وجود اقدامات پيشگيرانه استاندارد كه معمولاً هم براي كاهش خطر ابتلا و هم درمان پيشنهاد مي‌شود شامل:
- مصرف مايعات فراوان و موادغذايي پر فيبر (ميوه‌جات، سبزيجات، غلات، حبوبات علاوه بر مصرف مكمل‌هاي حاوي فيبر مانند پسيليوم) در كاهش علايم اين بيماري بسيار كمك‌كننده است؛
- كمپرس يخ يا حمام نشسته آب گرم براي كاهش التهاب ناحيه‌ي مقعد مفيد است؛
- گاهي گذاشتن بالش در زير پا حين خواب به جريان گردش خون داخل عروقي ناحيه‌ي مقعد كمك مي‌كند؛
- استفاده مداوم از پماد، كرم و دارويي تجويزي هموروئيد در مراحل اوليه‌ي شروع بيماري نتيجه‌بخش است،
- درمان‌هاي سنتي خانگي نيز در كنترل علايم بي‌تأثير نيستند.
در موارد پرولاپس پيشرفته و درصورتي كه هيچ يك از درمان‌هاي گفته شده نشانه‌هاي فرد را بهبود نداد جراحي هموروئيدكتومي از جمله نوع اختصاصي استاپلر پيشنهاد مي‌شود.
:: بازدید از این مطلب : 204
|
امتیاز مطلب : 5
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
